Om 5.15 uur 's ochtends ben ik mijn mailbak aan het bijwerken die is ontploft na het verschijnen van mijn boek (en dat houdt me wakker van de onrust dat ik tekortschiet, want ik ben dankbaar voor de reacties en wil lezers niet teleurstellen). In mijn drang naar schoon schip maken en controle, wilde ik je nieuwsbrief ongezien deleten, maar ik heb dat gelukkig niet gedaan. Ik ga oefenen met 'laten verslonzen/bewust tekortschieten', ben heel benieuwd hoe dat gaat voelen!
Hoorde ooit iemand wat vertellen over rivieren versus kanalen. En dat wij als Nederlanders als kanalen leven. Kanalen zijn uitgegraven, gecontroleerd, rechtlijnig, bedacht door mensen. Rivieren gaan hun eigen weg, kronkelen door het landschap, zijn organisch, misschien niet efficient maar bestaan al eeuwen.
Wat hij ermee wilde zeggen: durf de controle los te laten, durf te kronkelen, durf organisch te bewegen, durf te leven als een rivier.
Al is de term 'verslonzen' naar mijn idee negatiever dan hoeft. Het gaat er volgens mij om dat we een bewuste keuze maken tussen de voor- en nadelen van de verschillende opties. Optimaal, proportioneel, adequaat, gepast, in balans zijn voor mij termen die goed beschrijven dat een werkwijze (bijv. als je je email maar 2x per week wegwerkt) wellicht nadelen heeft (anderen krijgen niet METEEN antwoord), maar ook voordelen; en dat de voordelen groter zijn dan de nadelen.
Wat ik in dit verband echt een geweldige eye-opener vond is dat er bij moeilijke keuzes meestal geen alternatief is zonder nadelen. Daarom is het ook een moeilijke keuze. Maar ik merk dat 'we' (mensen) juist bij belangrijke beslissingen vaak zoeken naar een oplossing zonder nadelen. Zolang we die niet gevonden hebben, zoeken we verder. Met als gevolg dat het probleem helemaal niet wordt opgelost. Voorbeelden o.a. stikstofproblematiek, aantal vluchten bij Schiphol, maar ook een relatie uitmaken of iemand ontslaan die niet goed functioneert.
Zelf denk ik dat we o.a. in Nederland niet zo goed zijn in het incasseren van tegenslagen/slecht nieuws. Politici die beloven met oplossingen te komen zonder nadelen (voor de stemmer; met alleen nadelen voor anderen/zondebokken, zoals buitenlanders), doen het goed bij verkiezingen. Alleen lossen ze de problemen niet echt op.
(Ik dwaal een beetje af van jouw oorspronkelijke onderwerp 'verslonzen', maar hoop dat het toch iets toevoegt aan het gesprek hierover.)
Interessant! Ik doe onbewust een aantal van die dingen. Sommige zonder en andere met schuldgevoel. Dat laatste ga ik nu dus loslaten, fijn, dank je wel. Wil je overwegen om een podcast te maken van je gesprek met Burkeman? Daar is vast een groot publiek voor.
Wat grappig, dit is precies wat ik nu doe met appjes nadat ik een artikel las over het boek Half-Arse Human. Waar ik het idee heb dat ik binnen een paar uur op iedereen moet reageren, doe ik dat nu wanneer ik er tijd of zin in heb. En soms is dat een week later 🫠 (en dat voelt nog steeds onnatuurlijk).
Om 5.15 uur 's ochtends ben ik mijn mailbak aan het bijwerken die is ontploft na het verschijnen van mijn boek (en dat houdt me wakker van de onrust dat ik tekortschiet, want ik ben dankbaar voor de reacties en wil lezers niet teleurstellen). In mijn drang naar schoon schip maken en controle, wilde ik je nieuwsbrief ongezien deleten, maar ik heb dat gelukkig niet gedaan. Ik ga oefenen met 'laten verslonzen/bewust tekortschieten', ben heel benieuwd hoe dat gaat voelen!
Ik moest bij het lezen hieraan denken.
Hoorde ooit iemand wat vertellen over rivieren versus kanalen. En dat wij als Nederlanders als kanalen leven. Kanalen zijn uitgegraven, gecontroleerd, rechtlijnig, bedacht door mensen. Rivieren gaan hun eigen weg, kronkelen door het landschap, zijn organisch, misschien niet efficient maar bestaan al eeuwen.
Wat hij ermee wilde zeggen: durf de controle los te laten, durf te kronkelen, durf organisch te bewegen, durf te leven als een rivier.
Helemaal eens, Ernst-Jan!
Al is de term 'verslonzen' naar mijn idee negatiever dan hoeft. Het gaat er volgens mij om dat we een bewuste keuze maken tussen de voor- en nadelen van de verschillende opties. Optimaal, proportioneel, adequaat, gepast, in balans zijn voor mij termen die goed beschrijven dat een werkwijze (bijv. als je je email maar 2x per week wegwerkt) wellicht nadelen heeft (anderen krijgen niet METEEN antwoord), maar ook voordelen; en dat de voordelen groter zijn dan de nadelen.
Wat ik in dit verband echt een geweldige eye-opener vond is dat er bij moeilijke keuzes meestal geen alternatief is zonder nadelen. Daarom is het ook een moeilijke keuze. Maar ik merk dat 'we' (mensen) juist bij belangrijke beslissingen vaak zoeken naar een oplossing zonder nadelen. Zolang we die niet gevonden hebben, zoeken we verder. Met als gevolg dat het probleem helemaal niet wordt opgelost. Voorbeelden o.a. stikstofproblematiek, aantal vluchten bij Schiphol, maar ook een relatie uitmaken of iemand ontslaan die niet goed functioneert.
Zelf denk ik dat we o.a. in Nederland niet zo goed zijn in het incasseren van tegenslagen/slecht nieuws. Politici die beloven met oplossingen te komen zonder nadelen (voor de stemmer; met alleen nadelen voor anderen/zondebokken, zoals buitenlanders), doen het goed bij verkiezingen. Alleen lossen ze de problemen niet echt op.
(Ik dwaal een beetje af van jouw oorspronkelijke onderwerp 'verslonzen', maar hoop dat het toch iets toevoegt aan het gesprek hierover.)
Interessant! Ik doe onbewust een aantal van die dingen. Sommige zonder en andere met schuldgevoel. Dat laatste ga ik nu dus loslaten, fijn, dank je wel. Wil je overwegen om een podcast te maken van je gesprek met Burkeman? Daar is vast een groot publiek voor.
Heel herkenbaar! Door Long COVID noodgedwongen gaan ‘verslonzen’ en dat leverde in eerste instantie veel paniek en ongemak op:)
Wat grappig, dit is precies wat ik nu doe met appjes nadat ik een artikel las over het boek Half-Arse Human. Waar ik het idee heb dat ik binnen een paar uur op iedereen moet reageren, doe ik dat nu wanneer ik er tijd of zin in heb. En soms is dat een week later 🫠 (en dat voelt nog steeds onnatuurlijk).