Nog éven dit doen, en dan ga ik rusten. Nog even de was uitzoeken, dat ene artikel afschrijven, de kattenbak legen, boodschappen doen, en dan mag ik die serie kijken.
Het probleem van die houding, constateert technologiedenker Nate Soares, is dat elk klusje dat aan je lijst toegevoegd wordt, een ‘schadelijk’ obstakel vormt tussen jou en je rust. Als je opereert vanuit de gedachte dat je verplichtingen ‘eindig’ zijn en je pas na het afwerken van het lijstje rust verdient, organiseer je je eigen frustratie.
Want er is altijd nieuwe was, het eten gaat op, je moet toch nog een paar wijzigingen maken aan dat artikel en er wachten weer vijf nieuwe Whatsapp-berichtjes op antwoord.
Dáárom voelt rusten zo moeilijk: we hebben onszelf wijsgemaakt dat het pas mag als alles af is. Daarmee maken we van rust een zeldzaam voorrecht, en voelen onze verantwoordelijkheden en verplichtingen als dingen waar we onszelf toe moeten zetten.
Beter is het, schrijft Soares, om dit te accepteren en rusten als iets te zien wat je niet hoeft te verdienen als al het andere af is, maar wat je gewoon tussendoor doet wanneer je de behoefte voelt.
‘Rust vinden terwijl je beweegt’, noemt Soares dat.
Ook omdat totale stilstand zelden prettig aanvoelt. Wie een dag niks doet, verveelt zich aan het einde kapot. Als je die verantwoordelijkheden niet ziet als obstakels tot rust, maar als een stroom aan activiteiten die je uitdagen of die je in staat stellen voor jezelf en anderen te zorgen, dan geeft dat je meer voldoening.
Rust in beweging betekent adempauzes omarmen wanneer je de behoefte voelt: een kop thee drinken voordat je de was ophangt, een wandeling maken voordat je dat ene mailtje tikt, nog even in de zon zitten voor je de tafel afruimt.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Voor velen van ons is het werk en de huishoudelijke en sociale verplichtingen zóveel dat rusten bijna als een guilty pleasure voelt.
Ik kán nu toch niet rusten? Ik moet X en Y nog doen. En soms is er geen ontkomen aan, bijvoorbeeld omdat je manager erbovenop zit of omdat je kinderen je nodig hebben. Maar er zijn óók altijd wel een paar taken die je gewoon even kunt laten liggen als je voelt dat je rust nodig hebt.
Als je rust zo benadert, voelt het leven ook minder als vechten tégen de klusjes en meer als meebewegen met de stroom.
Mijn voornemen na de vakantie: rusten in beweging.
PS. Ik vind als werkgever ook dat collega’s gewoon een wandeling moeten kunnen maken als ze de behoefte voelen en dat het eigenlijk raar is dat niet elk kantoor een dutjesruimte heeft.
PPS. Dank aan voor de artikeltip.
Kleine klussen zelf zien als een rustmoment en mindful uitvoeren helpt ook. En als je klaar bent even de tijd nemen om te genieten van het resultaat ☀️
‘Micro breaks’ nemen’ als transities tussen ene activiteit en andere. Ik doe het nu structureel sinds ik terug ben van vakantie. Het maakt een wereld van verschil, niet alleen voor rust in het hoofd, maar ook voor je energie en concentratie over de dag. Even 2 minuten naar de wolken staren, een paar keer 4 tellen in en 8 tellen uit buikademhaling, het is simpel, iedereen kan het en het brengt veel goeds.