Ik zie mijn vrienden veel te weinig – jij ook?
Deels hoort het erbij, maar we kunnen wel deze twee dingen doen
Ik kan het niet mooier maken dan het is, ik zie mijn vrienden veel minder dan ik zou willen.
We zijn allemaal druk. Sowieso met werk en gezins-tetris. Anderen hebben hun handen vol aan mantelzorg. Doordat de binnensteden zo duur zijn geworden, woont iedereen ver uit elkaar.
Heb jij dit ook?
Deels hoort het bij deze levensfase.
Tegelijkertijd wil je vrienden niet zo uit het oog verliezen dat er op een gegeven moment geen sprake van vriendschap meer is.
Ik denk dat we sowieso twee dingen kunnen doen.
Volgens Nat Eliason raken onze levens steeds meer ‘geatomiseerd’. Activiteiten die we vroeger samen deden, doen we nu vaker alleen. Sporten is een voor de hand liggend voorbeeld: waarom doen we dat niet samen, in plaats van dat we alleen op een Peloton zitten? Of lunchen. Dat moet je toch. En twintig minuten iets met een vriend eten die in de buurt werkt, geeft meer voldoening dan achter je laptop een salade naar binnen harken.
Dat zijn helaas ook precies die dingen die snel sneuvelen, door drukte op werk, of de vermoeidheid daarna. Om ervoor te zorgen dat je toch je vrienden ziet, kun je het beste samen rituelen verzinnen. Filosoof Marli Huijer zegt daarover: ‘Plaats een paar ankerpunten in je week die het leven voor jou waardevol maken, zoals sporten, naar de film gaan met een vriend of lezen. Als je het niet plant, komt het er vaak niet van. Vervolgens deel je je verplichtingen daaromheen in’
In het kort: doe dingen die je toch wel doet zoveel mogelijk met vrienden en maak er als het even kan rituelen van.
De vrienden die ik nog het meeste spreek, heb ik inderdaad vaste gewoontes mee. Met eentje heb ik een bedrijf samen (beetje valsspelen, maar oké), met een ander bel ik elke maandag om onze week door te nemen, en we eten aan het einde van elk seizoen. Een andere vriend en ik geven elkaar voor onze verjaardag altijd een activiteit cadeau, waardoor we gegarandeerd elke zes maanden een dag op pad zijn.
Zoveel als ik ze vroeger zag, eindeloos hangen in cafés en plannen bedenken op bierviltjes; dat zit er voorlopig niet in. Tot het weer zover is, ga ik maar eens wat vrienden bellen om samen rituelen te verzinnen.
Herken jij dit? Hoe gaan jij en je vrienden hier mee om?
Ik mail met een vriendin in een andere stad, meer dan een uur rijden. Al meer dan 35 jaar kennen we elkaar; we hebben een tijdlang gefaxt met lange faxen en tegenwoordig zijn het mails. Onregelmatig, maar ik vermoed toch gemiddeld minstens een keer per week. We zijn allebei schrijfsters dus het komt makkelijk, het hoeft niet mooi maar dat wordt het vaak wel, we genieten van elkaars wederwaardigheden, kunnen elkaar alles vertellen en reageren erop zoals vriendinnen dat doen. Het is een zilveren draad in mijn leven, ik denk een enorme bron van welzijn en mentale gezondheid.
Onze groep van 6 vrienden die allemaal gezinnen en verplichtingen hebben lukte het ook niet meer om elkaar regelmatig te zien, en als we elkaar zagen vaak op verjaardagen hadden we weinig aandacht vanwege oa rondlopende kids en drukte. We besloten om alle verjaardagen te stoppen en in plaats daarvan 6-8 per jaar met z’n allen uit eten te gaan, zonder aanhang. De datumprikker voor het komende hele jaar wordt in de kerstvakantie gestuurd en ingevuld en zo hebben we al voor het hele jaar uitjes gepland.